Vakantie 5: Onkruid 2…
Johannes 4 vers 14 en 15: “… wie drinkt van het water dat Ik hem zal geven, zal in eeuwigheid geen dorst meer krijgen. Maar het water dat Ik hem zal geven, zal in hem een bron van water worden van water dat opwelt tot in het eeuwige leven.”
We hebben vandaag een wandeling van drie uur gemaakt langs zeven watervallen. Oké, geen zeven Niagara ’s, maar toch prachtig! Er was alleen één klein probleempje: het water was op. We hadden negen jaar geleden al één van die watervallen gezien. Inderdaad heel mooi, maar nu zag je hier en daar een miserabel straaltje water sijpelen. Er was dus helemaal geen sprake van watervallen! Hoe kwam dat? Er is de laatste tijd veel te weinig regen gevallen! Ik kom helaas weer bij die CO2-uitstoot terecht: we hebben de laatste jaren steeds meer weerrecords. De natste, de droogste, de warmste, de hevigste… noem maar op! Tja, weer dat onkruid: wij mensen!
Geen water: ik dacht daardoor aan levend water, waar Jezus het over heeft en kwam zo bij die Samaritaanse vrouw terecht. Dat Bijbelverhaal in Johannes 4 gaat ook over onkruid: een vrouw die al vijf mannen versleten had. Ze ging maar water halen als iedereen siësta hield, anders werd er achter haar rug geroddeld en gewezen en daar voelde ze zich niet lekker bij. Begrijpelijk. Doen wij dat eigenlijk ook niet graag: naar de fouten van een ander wijzen? Het doet ons goed om iemand af te kraken: je voelt jezelf daarbij vergeleken een stuk beter!
Tja, die miezerige flutdruppeltjes deden me weer denken aan de megatonnen CO2 die wij de atmosfeer inblazen, dat kan me benauwen. Het zal mijn tijd misschien wel duren, maar mijn nageslacht? Het is heel goed mogelijk dat mijn lieve kleinkinderen het jaar 2100 meemaken. Hoe is het dan? Misschien staat half Nederland onder water en is de andere helft een woestijn, of alles is weggewaaid… wie het weet mag het zeggen…
Weet je wat ook zou kunnen? Misschien komt Jezus voor het zover is wel terug! Dat kan toch? Niemand weet wanneer, zelfs Jezus niet, zei Hij zelf, alleen God weet dat! Had ik het laatst niet over de tekenen der tijden? Lees maar eens na: Mattheüs 24 vers 1 t/m 14, daar staat wat er nu allemaal gebeurt!
Weet je, die neiging tot depressie blijft op de loer liggen: Jantje huilt, Jantje lacht. Als Jantje lacht denk ik: ik hoop dat Jezus nog even wegblijft, want ik wil eerst nog dit en dan nog dat… Als Jantje huilt kan de stemming ineens omslaan, soms na een kleine tegenslag: dan wordt leven ineens overleven en ben ik er helemaal klaar mee, Dan mag Jezus wat mij betreft vandaag nog komen!
Die Samaritaanse vrouw ontmoette Jezus, maar dat wist ze niet. Ze viel van de ene verbazing in de andere en ontdekte gaandeweg dat die Man alles van haar wist. Johannes 4 vers 23: “De vrouw nu liet haar waterkruik staan en ging naar de stad…” Haar ster steeg als een komeet aan het firmament: ze bracht half Sichar in beroering en de Sicharezen of Sicharanen gingen allemaal naar die bijzondere Man kijken!
Jij toch ook?
Maar als Hij nou nog een poosje wacht voordat Hij komt,
dan moeten we tóch die CO2…
Maar eerst nog lezen: Mattheüs 24 vers 1 t/m 14
Doen!